Belangrijkste conclusie (om meteen maar met de deur in huis te vallen): het was een prachtige tocht, met prachtig zeilweer, prachtig georganiseerd, en met een prachtige en diverse vloot zeilschepen. Bravo organisatoren, bravo deelnemers!
Hoe ging het ook alweer?
Nelleke (Voorzitter Evenementencommissie / WSV Noordschans) en Mathijs (Voorzitter van WSV Noordschans) organiseerden dit keer de tocht. Doel was om op een aangename en verantwoorde manier Zeebrugge aan te doen, zodat ook de iets minder ervaren zeilers wat ervaring konden gaan opdoen met het zeilen op zee. Aanvankelijk was het plan om via het Veerse Meer en het kanaal door Walcheren naar Zeebrugge te gaan, en de terugtocht te laten verlopen via de Roompotsluis. Door omstandigheden liep het een beetje anders (ervaring leert dat dat vaak voorkomt bij langere tochten..), en het organisatieteam was zeer behendig om steeds maar weer de juiste oplossing te vinden voor de ongeplande hobbels op de weg. Maar Zeebrugge haalden we!
Op Hemelvaartsdag 18 mei vertrokken de deelnemende boten vanuit de verschillende thuishavens naar Kortgene, Veerse Meer. De deelnemende boten boten waren (in alfabetische volgorde):
Mooi te zien hoe divers de vloot eruit zag: niet alleen was de groep heel divers – met ook de jongeren prominent aanwezig (!) – maar ook waren de boten variërend van ‘kleiner’ (Goodwin, Amigo..) tot ‘groter’ (Off Course, Datcha..).
De rustige wind kwam uit het Noorden, waardoor de schippers goed konden oefenen met het goed manoeuvreren met een soms lastige voordewindse koers. Sommigen, waaronder Toy, moesten (te) erg lang wachten bij de Volkeraksluis, waardoor zij helaas erg laat aankwamen bij de desondanks zeer aangename steigerborrel. Ondertussen was die borrel al gestart met hapjes en drankjes van de reeds gearriveerden. Voilà, vloot solidariteit!
’s Morgens vroeg – de 19e mei – hielden we het eerste palaver. Mathijs legde op zijn bekende erudiete en technisch onderlegde wijze uit hoe we uiteindelijk in Zeebrugge zouden kunnen belanden.
Ook vertelde hij er al bij dat het plan om de dag daarna terug te keren naar de Roompot niet raadzaam was vanwege het weer; de wind zou te veel gaan opsteken. Het plan-B zou worden: terug naar de Schelde richting Hansweert, en dan naar Wemeldinge. Daarna gaf Mathijs het woord aan Tim – opvarende van Bula! en zoon van het Bula! captainskoppel – die een gloedvol en inhoudelijk zeer verantwoord betoog hield over het weer. Met veel meteorologische kennis van zaken wist hij de aanwezigen gerust te stellen: Zeebrugge was haalbaar! (ter informatie: Tim was al van kleins af aan bezig met het ‘weer’- let op hem: hij wordt ongetwijfeld onze WSV weerman!).
Maar het liep – zoals vaak – weer ietsje anders ….
Eerst even terug naar dag-2. Na het palaver vervolgden de schepen de tocht richting sluis Veere. Uiteraard waren we niet alleen (Hemelvaartsweekend!), dus was het goed dat de grote sluis ook draaide. Daarna ging het richting Middelburg. Sommigen deden daar nog supersnel nog even boodschappen bij drijvende jachtwinkel Jos Boone (bijvoorbeeld om milieuvriendelijk te tanken), en toen was het snel aansluiten bij de zogenaamde ‘blauwe golf’, richting Vlissingen. Nou, die blauwe golf leek meer op een zeer trage en nogal irritante blauwe file; er moest een groot zeeschip mee, waardoor er bepaald geen sprake was van een soepele doorvaart in het Walcheren kanaal.
En dat met een stevig windje wat vrij dwars op het kanaal stond – veel gedoe dus tussen cirkelende jachtjes voor de bruggen. Na passage van de sluis in Vlissingen staken we de klotsende en stromende Westerschelde over richting Breskens. Langs de kust richting Zeebrugge was het prachtig zeilen. De wind stak op tot zo’n B5 en daarmee kwamen we uitstekend vooruit. In de haven (het was daar even zoeken naar de Noordschans club…) was het ‘stapelen’ geblazen. Gelukkig voor hond Freud kreeg Datcha een walletje toebedeeld, dus het hondje (4 jaar geleden was hij al selfmade ‘mascotte’ van de club) was ook weer happy, dankzij de zeer attente organisatoren Nelleke en Mathijs. ’s Avonds hadden we een gezamenlijk diner bij restaurant ‘Alberta’; dat restaurant behoort bij de Royal Belgian Sailing Club (RBSC). Natuurlijk was dat een uitstekende aanleiding om na te praten over het enerverende tochtje over de Schelde en de langs kust van België. Iedereen kwam gelukkig uiteindelijk aan zonder problemen.
Op zaterdag de 20e mei ging de groep weer terug richting Nederland, via Vlissingen. Langs de kust van België was het weer prima zeilen. Sommigen gingen pal langs de kust (volgens aanwijzingen van Mathijs die de lessen van Michiel de Ruijter nog eens memoreerde in zijn palaver) en anderen gingen wat ruimer (wat uiteindelijk iets beter uitpakte). Op de Scheldemond ging het flink waaien tot B6. Daardoor voelde de aankomst bij de sluis in Vlissingen bijzonder prettig aan. Daar aangekomen werd het een wat chaotische situatie: veel boten wilden naar binnen, maar de grote sluis werkte niet meer. Dus nam deze etappe nogal wat wachttijd met zich mee: Chany’s en Bula! (de laatste door het organisatieteam gebombardeerd tot ‘bezemschip’) moesten erg lang wachten. Dat was reden voor het organisatieteam om ‘Plan-C’ in te zetten: we verlieten het idee van ‘Wemeldinge’ en kozen een kortere route. Op het Walcherse kanaal namen Mathijs en Nelleke de opties door en kozen voor een overnachting in Kortgene. Johan kocht ondertussen zijn wandputting bij Jos Boone en zette die er tijdens de tocht zelf later even weer in. In Kortgene werd weer een steigerborrel georganiseerd en iedereen keek terug op een geweldige zeetocht. Nou, iedereen?? Herman en Elly hadden met hun Goodwin motorpech gekregen en moesten -na gesleept te zijn door de Cecelinn van Johan - in Vlissingen achterblijven. (Gelukkig was hun daar woonachtige dochter ter plekke en kan de zaken afhandelen – het leek geen eenvoudig probleempje). Jaap en Corinne (Andarin) bleven ook achter in Vlissingen om met hun vakantie door te gaan.
Op zondag 21 mei gingen de overblijvers weer terug naar de thuishavens. Na een kort palaver van Mathijs en Tim (we/ze kregen er niet genoeg van…) staken de schepen van wal. Op de Oosterschelde tot en met het Zijpe was het weer prima zeilen. Helaas was het bij de Krammersluis volslagen chaos; veel voordringers, veel onervaren schippers, veel kans op schade, veel commotie. Toevallig dat net Rijkswaterstaat een rapport uitbracht over gedoe op het water – de Krammer sluis is al sinds jaar en dag exemplarisch voor problemen, vooral tijdens drukke zon- en feestdagen, en dus ook tijdens dit Hemelvaartweekend. https://platformwow.nl/media/llelgusx/belevingsonderzoek-recreatievaart-2022-rapport.pdf Jammer en onnodig! (Ter discussie binnen onze club: moeten we ons als WSV niet eens gaan inzetten om het goede gedrag op het water pro-actiever te gaan bevorderen? Maar hoe?).
En dan nog de balans over onze pechgevallen (en misschien is uw notulist nog wat vergeten):
Al met al was de ‘oogst’ van pech tijdens een grote WSV tocht vrij beperkt. (dit ook ter geruststelling van de ongelukkige pechvogels – er zijn slechtere tochten geweest..).
Daarmee kwam er een einde aan een prachtige tocht. Iedereen meldde zich bij de organisatoren over de goede aankomst, via de collectieve Whatsapp groep. Dat medium bleek overigens weer erg handig te zijn tijdens onze WSV tochten.
Op naar de volgende mooie verenigingstocht!
Rapporteur: René Dubbeldam, Datcha.
