What goes up, must come down.  Dus, wie inslingert, moet ook uitslingeren.  

En zodoende vertrokken zaterdag 12 oktober kleine groepjes schepen vanuit verschillende havens met als bestemming Brouwershaven.  Voor sommige net om de hoek, voor anderen een redelijke tocht.  En dan is Brouwershaven toch een beetje een gok.  Met in het najaar hoofdzakelijk een westenwind kan het laatste stukje Grevelingen nog best lang duren.    Gelukkig liep het allemaal zo’n vaart niet, of juist wel.  Zaterdag ochtend bleek fris, maar droog, en met een zuid-oosten wind van een paar knopen was nagenoeg de hele route bezeild.   Omdat we graag allemaal samen door de Volkeraksluis gingen, en door de geringe wind, besloten de meesten om het eerste stukje dan maar op de motor af te leggen.  Direct na de sluis werden de zeilen gehesen en met een gezapig gangetje werd het stuk tot de volgende sluis afgelegd.  De sluizen gingen vlot, het was niet druk, maar we hebben dat allemaal wel eens anders meegemaakt.  Het laatste stukje op de Grevelingen was mooi om te zien.  De ruime koers die we konden varen en aanwakkerende wind zorgde voor het perfect gennaker weer. 

De vele kleurrijke zeiltjes voeren, onder een stralend herfstzonnetje, met een mooie snelheid richting de oude haven en rond vijf uur was iedereen aangemeerd.  11 schepen, totaal voor 110m havenkade.  We boften met het weer en de paar druppels die toch vielen konden de steigerborrelpret niet drukken.

Rond zeven uur was het laatste blikje bier soldaat gemaakt en waren de kaasblokjes op: tijd voor het echte werk.  De mensen van La Plaisanterie hadden voor onze groep een mooi menu in elkaar gedraaid met voor ieder wat.  Er was een visgerecht, een beenhammetje en natuurlijk mosselen.  Het restaurant was cozy, de bediening verliep vlot en vriendelijk en het eten was lekker.  Het was dan ook een gezellige avond.   Buiten was het weer flink omgeslagen.  Een stevige regen- en onweersbui trok over de haven en de wind was met zes beaufort zelfs in de haven goed te merken.   Zondag was er van de regen geen spoor meer.  De wind was er echter nog wel, nu 24 knopen en gedraaid naar het noordwesten.  Een aantal boten hadden wedstrijd verplichtingen in Port Zeelande en waren al vroeg vertrokken, de rest nam de tijd om wakker te worden en vertrok iets later.  Zondag was wederom een mooie zeildag.  Wij hadden twee opstappers aan boord, één op twee benen en één met vier pootjes, en zeker voor die laatste was het een lange dag.  Vrolijk kwispelend rende zij rond vijf uur over de steigers van Noordschans, en iets na zes kwam het bericht dat de laatste ook veilig in de haven lag.  

Als medeorganisator kijk ik terug op een mooi en gezellig zeilweekend, een leuke opkomst en een hartelijke sfeer.  Bedankt iedereen, en tot het volgende evenement.