Tussenverslag zeiltocht Stockholm-Noordschans

 Hierbij wil ik met jullie mijn ervaringen delen over onze tocht van Stockholm naar Noordschans. Een bekentenis is op z’n plaats. Al jaren houd ik het internet bij voor wat betreft de botenmarkt. Deels leuk wegdromen bij prachtige boten. Eind mei trok een bijzondere boot mijn aandacht. Een FF95. Sportief zeiljacht van 9,5 meter, in kleine oplage gebouwd in Nederland naar een ontwerp van Koos de Ridder. De attractieve prijs en eindeloos veel vernieuwingen, sprongen in het oog. Ligplaats: nabij Stockholm. Ondanks de grote afstand bleef de interesse. Het contact met de eigenaar verliep voorspoedig en na een grondige inspectie was de deal snel rond.

Nu kwam de uitdaging. Hoe komt die boot in Nederland? Zeilend dus. Met drie koffers incheckbagage verlieten we op 18 juni onze woonplaats Tilburg op weg naar Schiphol. Met de trein natuurlijk. Het was immers ochtendspits. We zouden drie uur voor vertrek aankomen op Schiphol. Niets was minder waar. De trein kwam net buiten Rotterdam tot stilstand. Technische problemen. Kortom: vlucht gemist. Gelukkig een nieuwe vlucht kunnen boeken voor dezelfde dag. Ik dwaal af. Het gaat om de zeiltocht.

 Na drie dagen voorbereiden, met veel hulp van de oude eigenaar Jesper, verlieten we de ligplaats op het eiland Lidingö. De boot doopten we om. Nieuw naam: Flip. We zeilden eerst naar de stad Stockholm en bezochten deze mooie plaats. De korte zeiltocht was wel even wennen. Niet alleen een nerveuze boot met snelheidspotentieel, maar al die keien hier. Om de paar honderd meter ligt er wel ergens een hoop keien waar je omheen moet navigeren. Hoe deden ze dat toch destijds zonder plotter? In de stad zijn we naar het naast elkaar gelegen wreckmusuem en Wasamuseum geweest. Een aanrader. Wasa, een zeventiende eeuws oorlogsschip dat alhier is tentoongesteld. Na lichten van het wrak heeft in tientallen jaren, de herbouw plaatsgehad. Voor achtennegentig procent origineel herbouwd. Indrukwekkend.

We hadden Jesper beloofd de fameuze Stockholmse Archipel te bezoeken, alvorens zuidwaarts te trekken. O, wat is die verzameling eilandjes mooi. Die geven mooie beschutting. De vaarwegen zijn uitstekend gemarkeerd. Wel draaiwinden tussen de eilandjes, dus actief zeilen.  Je kunt bij de eilandjes vaak kiezen tussen een ligplaats met achter een ankerboei of ankeren in een van de mooie baaitjes. De afwezigheid van tij, goede beschutting en weinig golfoploop, maken het zeilen aldaar aangenaam. Wel koelt het in de avond flink af. Dus in de avond verwarming aan, tenzij je een bikkel bent. Na vijf dagen in de Archipel uiteindelijk zuidwaarts getrokken. Regelmatig kregen we goede tips van Jesper over mooie aanlegplekken onderweg.

We verlieten de Archipel vanuit de havenplaats Nynashamn. Na een dagtocht legden we aan op het eiland Broken. De lokale zeilvereniging (in 1889 opgericht) had aldaar naast wat ouder sanitair, een splinternieuwe sauna laten zetten, met uitzicht op het water. Voor een prikkie mochten we gebruik hiervan maken. Lekker in de sauna, na een regenachtige dag. Voor ons was aanleggen dwars op een steiger met hekanker uit, wel even wennen. Maar, oefening baart kunst.

De volgende dag naar het eiland Harstena. Een fantastische ankerplek, echter daar kwam je pas na het passeren van een nauwe doorgang. Ik had het gevoel dat ik de rotsen kon aanraken. Beetje eng, maar het ging goed. Na een overnachting verder door naar het eiland Idö. Mooie aanlegplek met een goed visrestaurant. En de dag erop weer verder. Naar de havenstad Oskarshamn. Hier kwam we echt vermoeid aan. We werden door Jesper al gewaarschuwd dat de heersende wind uit het zuiden komt in de zomer. Na vier lange dagtochten met kruisrakken, was het tijd om op verhaal te komen. Dat we nu een paar dagen verwaaid liggen, komt goed uit. Net op tijd weer fit om vanavond een popconcert (Latitude 57) te beleven hier bij de haven. De soundcheck is veelbelovend. Veel te beleven hier in het mooie Zweden. Morgen, 6 juli weer verder zuidwaarts. Wordt vervolgd.

Hubert Rongen en Margaret Forrest